30'a Kadar , 30'dan Sonrası ve 40'a İki Basamak Kala...

Hepinize Merhaba

Sevgili pehitom çok değişik bir mim gibi bişi göndermiş bana.Biraz geç kalmış olabilirim,içim çok dolu anacım anca yazabildim :)

Aynen şöyle diyor "Hadi bakalım yaşınızın 30'a yaklaşmasını nasıl karşıladınız ya da nasıl karşılayacaksınız. Var mı şimdiden alınmış tedbirler :)"

Ben de kurgumsu yöntem ile anlatayım biraz :

"Küçüktüm ufacıktım,top oynadım acıktım" :)
Evet ben de top oynadım,hem de kendimden büyük abi ve ablalarımla.Herkes yaşıtlarıyla oynarken ben kendimden büyüklerle vakit geçirmeyi,onları gözlemleyip hayata dair düşündürücü şeyler bulurdum kendime ve bu yüzdendir ki ben pek çocuk olamadım.Büyüklerle çevrili evde büyüdüm ama hiçbir zaman şımarık bir çocuk olmadım.Sevgi ile büyüdüm ama herşey dozundaydı.

Yakan top,seksek oynardık,bir de ip atlamayı da çok severdim.Hatta bir şarkı da vardı aklımda kalan ip atlarken söylediğimiz,heee buldum belkıs abla vardııı,şöyle ki: laleli belkıs içeriye gir kız ipten tut kız dışarıya çık kız .Bu belkıs abla Laleli'de mi oturuyordu diye merak da ederdim :) Ne güzel günlerdi.

Zaman zamanı kovaladı.ilk ve orta okullar bitti ve liseye geldim.
İlk aşkım vardı orada "ilk aşkım sevgilim liselim benim" Cengiz Kurtoğlu tercüman olurdu duygularımıza.

Lise bitince, çocukluğumda büyüklere olan özentimden dolayı hem okuyup hem çalışma hayatına atıldım kiii bu beni çook yordu.Bir teyze söylemişti çocukken "bak kızım 30'una kadar evlen,hayatına yön ver"
Neydi bu 30 yaş sınırı ? Bazı iş yerlerine girmek için yaş sınırı vardı,ki hala var,kabul.Hem hayatıma yön versem o yönü değiştirenler olmayacak mıydı ? Evlenmek mii,şart mıydı ? Bana çok uzaktı... Çook karamsardım bu konuda.

30'uma geldiğimde çalışma hayatının ortasındaydım,saçlarımı dökmekle meşguldüm :) ben bir karşılama yapamadım,ama ailem o gün her yıl olduğu gibi işten çıkıp eve varıp kapıyı açtığımda mumları yanan pasta ile karşıladılar beni.O gece bir an düşündüm 30'uma geldim ama bir sınır daha vardı gelecek olan,o da 35 yaşımdı.
35 ime geldiğimde ise yaşlanmaya başladığımı düşünmüştüm gelen sinyaller yüzünden.Sağlığımla,yılların verdiği birikimle cebelleşiyordum.İş hayatıma kısa bir süreliğine ara vermiştim.Hani genelde "yolun yarısı" derler ya,herhalde tam oraya gelmiş olmalıydım ki biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı.

Şimdi 38 yaşındayım,hala iş hayatındayım çok şükür.Bu zamana gelene kadar şunu öğrendim kii herkes gibi ; hayatın size ne zaman ne getireceği ne götüreceği belli değil,sadece içinde bulunduğunuz andır önemli olan... Gelecek için paradan çok iyi insan biriktirmek ve sağlığınıza dikkat etmek gerek azizim.Rızkı yaşadığınız sürece bir yerden mutlaka verir Yaradan.

Amaaann ne olmuş yani "gencim,güzelim,özgürüm ve her şeye rağmen yüreğimdeki çocuğu sevgiyle hala büyütmeye çalışan bir ailem var,Yarabbi şükür. Arada bir kendinizi şımartın derim ben :) 

Bir şey daha var,ama benim uygulayamadığım "yaşadığınız günü hayatınızın son günüymüş gibi yaşayın,yarına kontratımız yok çünkü"



Pehitommm,umarım istediğin gibi yazabilmişimdir.

Beni takip eden herkes yapabilir bu mimi,bende zorlama yok :)

Bütün yaşlarınızın ve geleceğinizin çook güzel yaşanması dileğimle

Sevgiler

Minik