Biraz ara vermek zorunda kaldım yine,malüm iş-güç...
Çalışmaya tam gaz devam,"iyi olur inşallah" diyerek.
Masamın önünde pencere var.Arada sırada kedicikler gelip yorgunluğumu alıyorlar :)
Bu da davetsiz misafirlerimden biriydi:
O an kendimi şanslı hissettim.Onlar iyi ki varlar,Rabbim iyi ki yaratmış,çok şükür...
İşte böyle bir hayat...Küçük şeylerden mutlu olmak gerek.
Hepinize mutlu günler diliyorum :)
Minik
iyi ki varlar ve bizlere yakınlar.
YanıtlaSilodan hemen ilk katta demek ki iyimiş rahatmış :)
YanıtlaSilBu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSil