Yalnızlık Ömür Boyu

 

Merhaba,

Bazen tembellik yapmak lazım.

Fazla düşünmemek, gelecek kaygısı yapmamak kimi zaman. Çok sevmemek mesela; Onu hayatının merkezine koyup gereğinden fazla önem vermemek. Kimsenin, ama hiç kimsenin hayatınızda baki olduğunu düşünmeyerek. 

Hayat bir tiyatro sahnesi ve herkes sahneye gelip, rolünü oynayıp gider. Senaryo baştan yazılıdır zaten, değiştiremezsiniz. Olaylar, davranışlar hep bellidir. Yaşamınıza katılır, yaşatılır ve gidilir. Sonrası mı ? Bir gün ööööylece yalnız kaldığınızı farkedersiniz ve hatta an gelir yaşanılanların bile yalan olduğunu düşünür, meğer eskiden beri yalnızmışsınız düşüncesine dalarsınız.

Şu bir gerçek ki; insanlar yalnız gelir ve yalnız gider bu dünyadan. Hiçbir şeyin bakiliği yok. Bu yüzden bu dünyanın sadece göz kırpan mutluluklarına kendimizi fazla kaptırmamak lazım. Kibirlenmeye, ego tatmin etmeye ne gerek var ki ölüm gerçeğinin olduğu bir evrende. Bitecek işte, bir gün bitecek. Yaşanmışlıklar da, zenginlik de , fakirlik de... İnsan, en çok yaşayamadıklarıyla gidecek.

Mesela bir dileğimiz oluyor, onun için uğraşıyoruz, çırpınıyoruz. Ama onu elde edince bize neler getireceğini ve bizden neler götüreceğini bilmiyoruz. Bir de şu kavram var "insanoğlu elde ettiği şeyin nankörü olur". Gerçekten öyle. Elde edince sanki değeri kalmıyor di mi ? Şu açıdan bakmak gerekirse ; yıllarca bir kadının peşinden koşup, kadından istediği ilgiyi görüp, istediği sözcükleri duymaya başlayınca an gelip kadına karşı duyarsızlaşma nasıl bir nankörlüktür ? Çevrede bunları görünce insanın hiç bir şeye güveni kalmıyor. Yalnızlık tek tercih oluyor.

M.F.Ö ne kadar haklı. Çünkü "Yalnızlık Ömür Boyu"

 

Sevgilerimle,

Minik